Dag zwangerschapsverlof, hallo nieuw ritme

Mats heeft inmiddels verschillende ‘proefdagen’ gehad bij zowel oma’s als gastouder. Zijn handboekje met ritme en slaapjes heb ik uitgeprint, geplastificeerd en beide oma’s zijn voorzien van genoeg voorraad in slabbetjes, luiers, billendoekjes en flesjes. Ben ik nu een beetje TE voorbereid of is dit normaal? Het verlof loopt nu echt ten einde en jongens, wat is het snel gegaan. Een hectische, emotionele, maar bovenal mooie tijd is het geweest. Ik kijk in dit artikel terug op het derde en laatste deel van mijn zwangerschapsverlof–>

Een derde deel zal je denken? Ja. Wat mij betreft bestaat het zwangerschapsverlof uit 3 delen. Deel 1 is ultiem chillen en Netflixbingen voordat de baby er is. Oh ja. Lunchen met vriendinnen, shoppen voor de baby en het huis schoonmaken maken daar ook nog deel van uit.

Deel 2 is de bevalling en kraamtijd samen (6 weken). De meest zware periode van mijn leven kan ik wel zeggen. Niet alleen emotioneel, maar ook lichamelijk. Nadat een leger met vrachtwagens je heeft overreden, krijg je ook nog een portie slapeloze nachten voor je kiezen. Ik weet nog dat ik in de eerste weken met een jaloerse blik naar mijn vriend keek en dacht; ‘ik wil ook naar mijn werk, in plaats van kolven, proberen te slapen, voeden en troosten’ Achteraf gezien geen goed teken, maar ik heb vervolgens de juiste keuzes gemaakt. Hoe ik dat heb ervaren kan je in mijn vorige update lezen.

Deel 3 is compleet anders. Dit heb ik ervaren als 1 van de mooiste periodes uit mijn leven. De nachten worden minder slapeloos en mijn lichaam herstelt goed. De zon komt tevoorschijn, net als Mats zijn lachjes en brabbeltjes. Om vervolgens mijn tranen weg te slikken en te denken ;‘ jeetje An, doe normaal’. Ik pak mijn sport-routine langzaam op en heb tijd voor het huishouden, mijn blog en eindeloos knuffelen! ‘  Ik zal de afgelopen weken gedetailleerd doorlopen:

Mats 7 – 10 weken

Slaaptekort is iets waar ik me flink op heb verkeken, zoals ik al in mijn vorige update schreef. Een update waar ik veel reacties over krijg, want blijkbaar bevindt bijna geen enkele moeder zich in die eerste weken op een roze wolk. We kunnen er best wel wat eerlijker in zijn, al is het maar om elkaar een hart onder de riem te steken. Want die eerste weken zijn verdomd zwaar. Niet alleen voor jou, maar ook voor je partner, die na enkele dagen weer fris & fruitig op zijn werk dient te verschijnen (Wat ik te absurd voor woorden vind, maar dat terzijde).

Wij hadden het intense geluk dat Mats na 6 weken besloot een nachtvoeding over te slaan. Zijn laatste fles dronk hij rond 7 uur, waarna hij 4 uur s’ochtends weer om de volgende fles vroeg. Onze avonden waren terug, ik kreeg meer slaap en we konden zelfs borrelen bij de buren mét babyfoon. Rond 10 weken is ook de nachtvoeding weg, wat betekent dat wij weer normale nachten kunnen slapen. De avondfles verschuift naar  9 uur en de ‘nachtfles’ naar half 8 s’ochtends. Hallelujah!

Dat Mats een goede drinker is, blijkt dan ook wel tijdens de controles op het consultatiebureau. Niet ieders favoriet, maar Mats lijkt het bezoek erg gezellig te vinden. Hij volgt de groeicurve precies op de middenlijn. Ook zijn 1e prikjes vallen uiteindelijk reuze mee.

In het weekend gaan we er graag met z’n drietjes op uit. Ik merk dat ik graag rondom de voedingen plan, maar soms komt dat niet helemaal uit. Een bezoekje aan de Ikea bijvoorbeeld. Ik ga met mijn schoonmoeder en we shoppen, kijken en doen inspiratie op. Zoveel, dat we de tijd vergeten. Maar Mats vergeet deze niet en laat dit ook luidkeels weten. Hop, hop, we nemen de verkorte route naar het restaurant en ik haal, al sprintende, het flesje en voedingsbakje tevoorschijn. Schoonmams neemt de krijsende Mats op haar arm en ik haast me naar het restaurant om het water te laten opwarmen. Arghh.. Een lange rij en geen enkele medewerker te bekennen. Na enkele seconden (dat lijken voor mij minuten) snelt een medewerker naar me toe; ‘is die huilende baby van jou?, geef het flesje maar hier!’ 

Alsof de vrede zojuist is getekend, zo tevreden is Mats met zijn flesje. Nu ben ik wat meer op mijn hoede met zijn voedingstijd en probeer ik de moord & brand schreeuw voor te zijn. Ongemakkelijk voel ik me sindsdien niet meer 😉

Mats 11 – 14 weken

Nog steeds ben ik er niet helemaal uit wat al zijn huiltjes betekenen, maar ik ben er vrijwel zeker van dat hij om 3 redenen kan huilen:

• Ik ben moe
• Ik heb honger
• Ik lig niet lekker

Krampjes heeft hij nauwelijks, hij laat dan enkel een klein gekreun horen. Wel heeft hij een aantal strubbelingen met zijn slaapritme. S’avonds en s’nachts valt hij direct in slaap na zijn flesje. Maar overdag lijkt het hem niet te lukken en laat ons dat weten door enorm hard te huilen (hartverscheurend). De grootste valkuil hierin is het oppakken en ergens anders neerleggen. Hij is eventjes stil, maar raakt vervolgens nog vermoeider door allerlei nieuwe prikkels waardoor hij in een soort vicieuze cirkel belandt.

Uiteindelijk vinden we DE oplossing: wanneer hij huilt troosten we hem met een speen en aaien wat over zijn hoofdje. Meestal valt hij niet lang erna in een diepe slaap. Soms is hij echter zo overprikkeld dat zelfs een speentje, oppakken en wiegen niet meer hielp. De enige uitkomst? De stofzuiger-app (sleep baby sleep). Een app die simpelweg een stofzuigergeluid nabootst. Bij Mats hielp het direct. Het monotone geluid liet hem direct in slaap vallen.

Na 12 weken leek het gehuil een stuk minder te zijn geworden. Ik vermoed dat het komt doordat hij meer vaardigheden heeft ontwikkeld, zoals:

• Spelen met zijn handjes
• Naar mensen kijken en zich op dingen focussen
• Baby brabbelen
• Wild trappelen met zijn beentjes en armpjes

Hij kan zichzelf dus prima vermaken en lijkt ook langer wakker te kunnen zijn. Het is nu echt een gezellige boel aan het worden. Mats in de box, brabbelend met zichzelf, en wij heerlijk samen op de bank.

Inmiddels heeft Mats 3 proefdagen gehad bij zowel gastouder als oma’s. En dit is me in alle opzichten meegevallen. De tranen bleven weg en ik werd de hele dag overspoeld met de meest zoete foto’s. Natuurlijk mis ik hem dan enorm en ik kijk uit naar het moment om hem weer te knuffelen.

Volgende week is het zover. Dan zie ik hem 4 werkdagen, oftewel 32 uur NIET.  Mijn leven zal weer voor een deel bestaan uit collega’s, mailtjes en klanten. Het zal even wennen zijn, maar het is goed zo. Mats krijgt alle liefde die hij verdient. En in die overige 48 uur knuffel ik hem helemaal het einde.