Ik ben zwanger! Update #2

In de vorige zwangerschapsupdate deelde ik het spannende nieuws met jullie en beschreef daarbij de eerste 12 weken. Een pril begin met veel geheimen, moeheid, ongemakken en vooral geen buikje! In deze update vertel ik hoe de weken in het tweede trimester me zijn bevallen. Een periode met rust en (eindelijk) geen geheimen meer over de zwangerschap.

---

Die blauwe en roze muisjes zijn er met een reden; ik ben zwanger!

 

Week 13 – 15:

Omdat ik omstreeks week 13 jarig ben geweest, besloot ik een speciale taart te maken voor mijn collega’s om ze het blije nieuws op deze manier te vertellen. Tijdens het aansnijden van de taart werd het al vrij snel duidelijk. Die blauwe en roze muisjes zijn er met een reden; ik ben zwanger!  Eindelijk waren ook mijn collega’s op de hoogte, waardoor ik ‘vrij uit’  kon praten over dat mooie wondertje in mijn buik.

 

 

Na week 13 merkte ik al vrij snel op dat mijn (vr)eetbuien minder werden, de vermoeidheid sterk afnam en dat mijn huid er weer rustig uitzag. Precies zoals de VK me had verteld. Niet alle vrouwen hebben dit geluk, er zijn gevallen waarbij misselijkheid en moeheid als een rode draad door de zwangerschap loopt. Gelukkig kon ik het hardlopen weer snel oppakken nadat ik mijn energie had gevonden. Aangezien ik wekelijks loop, is er geen enkel bezwaar om het niet te doen. Blijven sporten was dan ook het advies, totdat je voelt dat het niet meer gaat. En reken maar dat je tijdens deze periode goed naar je lichaam moet luisteren;-)

 

Tijdens mijn 30e(!) verjaardag kreeg ik enorm veel babyspulletjes. Onwijs leuk! Zo kreeg onze kleine boo (werknaam) zijn eerste knuffeltjes, kleertjes en verzorgingsproducten. Omdat de babykamer inmiddels ook was aangeschaft, kon de inrichting zelfs al beginnen. Nog steeds geen buikje te zien, maar de kamer was er al klaar voor.

 

 

 

 

 

Ondertussen ga ik elke 4 weken op controle bij de verloskundige. Tijdens deze afspraken bespreken we mijn wensen op het gebied van borstvoeding, bevalling en wordt telkens mijn bloeddruk gecontroleerd. Maar het leukste van alles; het luisteren naar het hartje. Dat blijft elke keer een bijzonder iets. Soms is het even zoeken, soms is het meteen raak. Dan horen we een sterk hartritme van ongeveer 130 slagen per minuut. Prima!

 

 

 

Week 16 – 20:

In week 16 voelde ik iets knappen in mijn buik. Althans, zo leek het te voelen. Vervelend was het niet, want ik wist direct wat dit betekende. Het bewegen van de baby in je buik is een onbeschrijflijk gevoel en is pas te herleiden als je het ervaart. Aan de buitenkant is nog lang niets te voelen, maar zelf werd ik zo nu en dan verblijd met een klein ‘knapje’ aan de binnenkant van mijn onderbuik 🙂

 

Natuurlijk is dit gevoel in de navolgende weken steeds sterker geworden. In de ochtend, als ik wakker wordt en  s’avonds, als ik op de bank ga liggen, is het gevoel het sterkst. Een mooi bewijs van dat prille leven in je buik! Over dat buikje gesproken; in week 18 merk ik dat mijn broeken nu wel echt wat strakker beginnen te zitten. Maar.. tijd voor een zwangerschapsbroek is het nog lang niet. Ik pas al mijn kleren nog met het grootste gemak, dus ik zie dat maar als een heel groot voordeel. Toch vraag ik me af wanneer die echte buik dan gaat komen.

 

 

 

 

Nou, om precies te zijn in week 19. In 1,5 week is mijn buikomvang 4 cm gegroeid! De bolling is op dat moment niet meer te verbergen wanneer ik strakke kleding draag. Stiekem ben ik heel erg trots dat de buitenwereld nu eindelijk kan zien dat ik zwanger ben. Ik heb inmiddels al een kleine collectie met positiekleding verzameld via Asos en H&M en kan deze nu eindelijk gaan dragen! Jeetje, wat zitten die positiebroeken lekker..Waarom zou je ze eigenlijk alleen moeten dragen tijdens de zwangerschap? 😉

 

 

Week 20 is een bijzonder moment. We bevinden ons al op de helft van de zwangerschap! Nog 4 weken en dan zal ons kleintje in leven gehouden worden als het te vroeg wordt geboren. Een eng idee, maar op een of andere manier kijk ik er heel erg naar uit om over die ‘drempel’ heen te zijn. Ook al verloopt alles nu van een leien dakje, toch heb je diep van binnen die zorgen om je kind welke nooit meer weg zullen gaan.

Ook de dromen beginnen nu toe te nemen. Blijkbaar ben ik onzeker over het ‘zorgen voor’ onze baby. Ik heb al verschillende keren gedroomd dat ik niet weet wanneer ik de baby moet voeden, of dat ik het zelfs vergeet! Schijnbaar horen deze heftige dromen erbij, want ik heb natuurlijk de liefste vriend, schoonouders en mijn eigen ouders die mij in alles gaan ondersteunen. Volgende week is het alweer tijd voor de update van week 20 t/m 25, ik deel dan o.a onze ervaringen met de 20 weken echo en laat wat mooie (portret) foto’s van onze kleine boo zien!

---