In de rubriek ‘ het salaris van…’ zijn lezers openhartig en eerlijk over hun salaris. In een eerdere blog heb ik het al eens gehad over het praten over je salaris en het taboe rondom dit onderwerp. In dit artikel ga ik wat dieper in op het salaris van de persoon. Is hij/zij er tevreden mee? Staat het salaris in verhouding met diens opleiding en wat zou diegene voor wek doen als geld geen rol speelt? Vandaag is Marissa aan het woord. Zij werkt in de zorg als persoonlijk begeleider en werkt voornamelijk met jongeren die een licht verstandelijke beperking of gedragsproblemen hebben. Ze is getrouwd met Stephan en ook nog mama van een jongen en meisje. Werken in de zorg betekent vaak een hoge werkdruk in combinatie met onregelmatige diensten. Betaalt zich dat terug in haar salaris? En is zij daar tevreden mee? –>
Even voorstellen:
Ik ben Marissa, getrouwd met Stephan en mama van Riv (2) en Vieve (1). Ik heb samen met mijn zus een eigen blog (lifeofamomaholic.nl) en ik werk 28 uur per week op een behandelgroep voor jongeren met een licht verstandelijke beperking en gedragsproblemen. Ik ben daar persoonlijk begeleider. Ik werk onregelmatig 28 uur per week, dus niet zo strak als binnen andere sectoren. De ene week werk ik misschien 36 uur en de andere week 20 uur. Dat ik onregelmatig werk betekent ook dat ik ORT (onregelmatigheidstoeslag) krijg over een deel van mijn gewerkte uren. Mijn vaste vrije dag is de woensdag en mijn vaste werkdag is de donderdag. Verder is het iedere maand weer een verrassing welke dagen ik werk!
Inhoud
Aangezien ik onregelmatig werk is mijn salaris ook wisselend. Uiteraard ontvang ik een vast salaris omdat ik een contract voor 28 uur per week heb. Ik verdien rond de €1.900,- per maand.
Het is niet mijn eerste baan, maar wel mijn eerste baan met een vast contract. Ik begon mijn ‘carrière’ binnen de jeugdzorg op een open woongroep. Een beetje vergelijkbaar met wat ik nu doe, maar met een iets andere doelgroep. Ik begon daar met werken in de minder gunstige periode waardoor het erg moeilijk was om voldoende uren te kunnen werken. Wij wilden graag een eigen huis kopen en trouwen, dus dan is financiële zekerheid wel fijn. Toen ik een baan in onze eigen woonplaats kreeg aangeboden twijfelde ik ook geen moment. Ik ging aan het werk als pedagogisch consulente binnen de gastouderopvang. Deze baan was echter lang niet zo uitdagend als ik had verwacht en ook maar voor 16 uur per week. Ik ben toen weer op zoek gegaan naar een baan op een groep als begeleider en zodoende bij mijn huidige werk terecht gekomen.
Hoe een werkdag er voor mij uit ziet wisselt per dienst. Ik heb verschillende diensten: vroege dienst, late dienst of slaapdienst. De tijden doordeweeks verschillen van die in het weekend. Het meeste draai ik late diensten. Ik kom om 13:30 uur aan op mijn werk, krijg een overdracht, lees me in en start met de dienst. Ik haal jongeren op van school, we doen de taken van die dag en verder behandelen we de jongeren in de situaties die zich voordoen die dag. Rond half 5 beginnen we met het avondeten voor te bereiden en gaan we met ze eten. In de avond brengt de ene collega ze naar bed, terwijl de andere collega de rapportages voor zijn rekening neemt en de groep opruimt. Tussen 22:00 uur en 23:00 uur ben je dan klaar. (Marissa schreef hier eerder een artikel over, op haar eigen blog)
Ik heb (ecologische) pedagogiek gestudeerd. Deze opleiding duurde 4 jaar en ik heb hem ook in 4 jaar afgerond. Wel slaagde ik pas bij de 2e afstudeerronde in de zomer. Een scriptie schrijven was niet echt aan mij besteed.
Deze sluit zeker aan. Ik heb in mijn opleiding (ook wel opvoedkunde) veel geleerd over de ontwikkeling van kinderen. Omdat de jongeren op mijn groep een licht verstandelijke beperking hebben is hun ontwikkelingsleeftijd vaak lager dan hun kalenderleeftijd. Wel merk ik dat er bij een behandelgroep veel meer bij komt kijken dan ik in mijn opleiding heb gehad. Een stukje over financiering van zorg en hoe het zit met indicaties etc. zou wel handig zijn.
Als je kijkt naar de studietijd wel. De opleiding vond ik niet erg moeilijk en vroeg ook niet veel van mij. Qua kosten vind ik dat je nog best lang opgescheept zit met het afbetalen van een studie. Ik heb mijn collegegeld zelf betaald en ik betaal wel meer terug per maand dan het bedrag dat ik minimaal moet aflossen, maar ik kan me voorstellen dat dat niet voor iedereen mogelijk is. Ik vind verder dat mijn salaris niet in verhouding staat met de risico’s die ik loop op mijn werk. De doelgroep wordt steeds verzwaard en er is best wel veel agressie. Je loopt dan wel een serieus risico en ik vind dat daar ook wel wat meer salaris tegenover mag staan.
Mijn man werkt niet fulltime, hij werkt (net als ik) 28 uur. Voor ons een ideale situatie, want we verdienen genoeg om te leven en te sparen zoals wij dat willen én we hebben genoeg tijd met onze kinderen op de momenten dat zij wakker zijn.
Ik verdiep me hier nooit zo heel erg in. Best dom misschien. Ik hoor van collega’s wel eens wat en dat zoek ik dan uit, maar verder dan dat kom ik niet. Ik bouw, naast mijn wettelijke vakantieoren, PBL uren op. Dat staat voor persoonlijk budget levensfase. Ik kan die uren inzetten waar ik dat ook voor wil. Zo heb ik bijvoorbeeld na mijn bruiloft wat uren in gezet en na beide bevallingen mijn verlof verlengd met PBL uren. Verder hebben wij een meerkeuze systeem waarin je bijvoorbeeld regelingen kunt ‘kopen’ voor je reiskosten, je eindejaarsuitkering of bijvoorbeeld mee kunt doen aan het fietsenplan. Dat laatste ga ik nog doen!
Zoals ik eerder al schreef vind ik dat er wel wat meer tegenover mag staan als je kijkt naar risico’s die je loopt. De groei in salaris is er bij ons vrij snel uit, daarin valt ook nog winst te behalen. Verder ben ik wel tevreden. Ik werk 28 uur, ben geregeld overdag thuis bij mijn kinderen en geniet van mijn vrije tijd. Dat is mij meer waard dan een hele dikke bankrekening.
Politie agente. Het is mijn droom om bij de politie te gaan. Als je kijkt naar het salaris in de opleiding kan dat best een struikelblok zijn om de overstap te maken. Als het dan allemaal niets uitmaakt dan zou ik dat gaan doen!
Reactie Anne: Dankjewel Marissa, voor het delen van jouw salaris en dat we een kijkje mochten nemen in jouw werkzaamheden. Ik heb altijd enorm veel respect voor de mensen in de zorg. Onregelmatige werktijden en in jouw geval soms ‘zware’ omstandigheden om je heen die ook psychisch zijn werking kunnen hebben. Hoe fijn dan ook dat jij en je man beide evenveel werken zodat jullie goed op elkaar en de kinderen zijn afgestemd. Zo te horen een goede keuze geweest. En als je de voor jou belangrijke dingen nog kan blijven doen dan heb je een hele goede balans gevonden vind ik! Nogmaals bedankt en heel veel succes in je verdere loopbaan xx
Bijna 2 jaar geleden (oh my, wat gaat de tijd snel) schreef ik een artikel…
Je hebt mensen die kamperen het einde vinden en mensen die een caravan, tent of…
Ja ja, daar is 'ie weer. Hét overzicht van zorgverzekeringen voor vrouwen met een kinderwens…
Vinted. Enkele jaren geleden installeerde ik de marktplaats-app voor tweedehands kleding al eens, maar ik…
Als rasechte Mexico liefhebber heb ik inmiddels zoveel tips verzameld, dat het me verbaasde dat…
Nu het aanschaffen van tweedehands items wint aan populariteit, lijkt het mij een mooi moment…
View Comments
Hoi Marissa,
Je kan bij de politie je oude salaris behouden, zijn wel wat voorwaarden aan verbonden maar bij mijn man is het ook gelukt. Volg je droom en informeer er naar zou ik zeggen :)
Groetjes
Anita
Hoi Anita,
Thanks voor je reactie! Ik heb er al eens naar geïnformeerd, ze hebben ook naar mijn huidige salaris gekeken en ik zou er wel wat op moeten inleveren. Maar wie weet dat dat met wat onderhandelen nog goed komt. Ik ga zeker mijn droom achterna! Wanneer weet ik alleen nog niet ;-)
Groetjes Marissa
Leuk Marissa! Wie weet! :-)