Tijdens het cruciale moment van de zwangerschapstest (lees: de eeuwig durende, dikker wordende 2 strepen) schieten er allemaal gedachten door me heen. Van ‘Zijn we hier klaar voor?’, ‘Kunnen we deze verantwoordelijkheid wel aan?’ , ‘jeeej babykleertjes shoppen!’ en ‘Arghh, bevallen’ tot ‘Ik hoop zo dat het ons gegund is’. Tot het moment daar is. Er groeit werkelijk waar een mensje in mij. Een mini versie van ons allebei. Misschien wel de beste versie. Ik voel nu al zoveel liefde. Tussen die roze/blauwe wolken door treffen we lichte voorbereidingen. Van het aanvragen voor de kinderopvang, tot het kopen van babyspullen. Heel veel spullen. Als de aanschaf van een nieuw huis al wat doet voor je portemonnee, verberg je dan maar voor de kosten van een kind. Want dit kleine geldverslindertje weet je portemonnee al tijdens zijn verblijf in je baarmoeder te vinden. En die laat ‘ie vervolgens nooit meer los.
Maar hé.. het leven was maar wat saai geweest als er geen uitdaging in zat.
De komst van een baby is redelijk onvoorspelbaar. Gelukkig maar, want het is het mooiste wat er is en dat moet altijd een geschenk blijven. Zo ook voor ons. Tijdens het in ontvangst nemen van de sleutel van ons nieuwe huis, bleek ik 8 weken zwanger. Ik heb betere periodes in mijn leven gekend om me te storten op het klussen. Daarnaast heb ik ook betere, financiële periodes gekend als het aankomt op de aanschaf van een complete baby uitzet inclusief onze eigen uitzet. Maar hé.. het leven was maar wat saai geweest als er geen uitdaging in zat.
Iedereen, zwanger of niet, kent de gratis babyboxen wel. De blije doos, het mama pakket, de zwangerbox, etc, etc.. allemaal GRATIS en voor niets. Nu zouden we geen Nederlanders zijn als het woord gratis ons niets doet, dus aanvragen maar! Dat deze instanties je kostbare NAW gegevens ervoor in ruil krijgen, maakt jou op dat moment niets uit. Als een soort ‘huishoudbeurs type’ nemen we al die gratis spullen maar wat gratis in ontvangst. Vervolgens worden we maandenlang geteisterd door gretige baby-retailers met allerlei aanbiedingen die je echt bij HEN moet aanschaffen. Het heeft me wat tijd gekost, maar inmiddels ben ik van bijna alle nieuwsbrieven, telefoontjes, folders en mailings af. Maar hé, ik heb wel een boel gratis spullen, waardoor er budget overblijft voor grotere aankopen (mommy-to-be logica).
Enkele jaren geleden droomde ik van een prachtige kinderwagen die je bij de bekende ‘mommy-influencers’ op Instagram ziet. Ja, die moest het worden als ik ooit zwanger mag zijn. Mini Nikes, mini Adidas en het liefst de complete baby garderobe van de Zara in onze stijlvol ingerichte babykamer. Niet wetende dat de babyspullen business een ware monopoly is van ‘het beste is ook het duurste’ waardoor ik na een paar weken compleet van mijn roze/blauwe babywolk donderde.
Mocht je nu denken dat de kosten voor een baby uitzet wel meevallen: Je kan er ook 3 weken van chillen in het W retreat resort op Koh Samui. Met z’n tweeën.
Mits je alles in nieuwwaarde aanschaft. Het voordeel van babyspullen is namelijk dat iedereen ze nodig heeft. Om ze vervolgens na een bepaalde tijd niet meer nodig te hebben.
Babykamers bijvoorbeeld. Je kan er €1.500 voor neerleggen, of minder dan de helft voor een tweedehands set. Geen krasjes, piepende deurtjes of kleurverschil? In de aanhangwagen ermee en afstrepen op onze uitzet-lijst!
Daarna komen we bij de volgende en tevens grootste aankoop; de kinderwagen. Een business waar menig autodealer nog jaloers op kan zijn. Want: bijna iedere moeder wil het beste en het nieuwste voor haar kind. Waar een Volkswagen polo na het rijden van zijn eerste 100 kilometer direct een paar duizendjes in waarde is gedaald, gaat de vergelijking precies zo op voor een kinderwagen. Na het verlaten van de winkel is een kinderwagen tweedehands verklaard en dus een paar honderdjes(!) minder waard. De kinderwagen monopoly heeft de hele mama-scene compleet in haar greep. Dat blijkt wel uit de perfect geschoten plaatjes op Instagram waarbij volledig gestylde modebloggers hun kroost in de nieuwste wagens meenemen op een prachtig mooie zomerdag (of herfst met al die bladeren).
Ik moet toegeven; bij mij werkt het. Ook ik wilde die nieuwe Stokke aan mijn hand en besloot hem toch maar eens in het echt te bewonderen.
In week 25 togen wij naar de baby speciaalzaak om de Stokke wagen te bekijken. Ook hier werden we direct van onze blauwe wolk af gesodemieterd, omdat de Stokke wagens iets te hoog voor mijn 1.66 lengte bleken te zijn. Vriendlief opgelucht door de voorlopige redding van zijn portemonnee, ik gepikeerd. “Waar moet onze baby dan in liggen?! Geen enkele wagen vind ik nu nog mooi”. Gelukkig zijn dit soort verwende gedachten maar van korte duur, want enkele weken later stond er een Mutsy kinderwagen bij ons in de tuin. Vergelijk het met het willen kopen van een Mercedes G en thuiskomen met een Volkswagen Polo. Comfort, gemak en uiteindelijk betaalbaarheid dienen dan toch de mens;-)
Inmiddels is onze uitzet bijna bij elkaar gesprokkeld en heb ik mijzelf een halt toegeroepen op het kopen van babykleertjes. Elke trui, jas, broek of overhemd is namelijk spotgoedkoop in mijn ogen, waardoor onze mini onderhand een heel jaar vooruit kan. Ja Anne, het is ook minder stof en daarom wat minder prijzig dan de kleding van zijn vader hoor ik je nu denken. Het voordeel? Hij groeit er zo weer uit. Reden genoeg om dan verder te shoppen 😉
