Openheid in salarissen. Het schijnt steeds meer een trend te worden. Althans, in het wereldje van de creatieve start-ups. Want in de overige branches ligt er een dubbeldik taboe op het praten over je salaris. Antwoorden als ‘Ik verdien prima’ , ‘ik verdien veel te weinig’ of ‘ik kan er goed van rondkomen’ zijn veelgehoorde en vooral vage uitdrukkingen. Vandaag verbreek ik het taboe en vertel ik hoeveel er (ongeveer) maandelijks bij ons binnenkomt. Daarnaast besloot ik de stoute schoenen aan te trekken en mijn familie/vrienden/kennissen te vragen naar hun salaris. Spannend, want het is nogal een directe vraag. Geen zorgen, mijn nieuwsgierigheid naar reacties won het uiteindelijk van mijn terughoudendheid. En: zijn mijn volgers wel tevreden met hun salaris?
Inhoud
Allereerst: praat ik wel open over mijn salaris? Ja, tot op zekere hoogte. Misschien hebben jullie laatst het artikel ‘geld en geluk’ uit het AD Weekend Magazine wel gelezen. Daar is ons salaris in te vinden. Echter, wel in brede vorm. We bevinden ons namelijk in een categorie van tussen de €2.000 en €5.000. Uit dit artikel kun je dus niet opmaken hoeveel er maandelijks op onze rekeningen wordt gestort. Misschien is het €2.200 of €4.800 ?
Maar hoeveel verdienen wij dan wel? Kan ik een wat gerichter bedrag delen of is dat niet ‘netjes’? Ik vind het in ieder geval geen probleem. Misschien komt dit door het feit dat onze inkomsten per maand verschillen. Alex werkt namelijk vaak over waardoor hij zijn overuren en nachtjes weg betaald krijgt. Ik heb daarentegen wel een vast salaris, maar verdien zo nu en dan ook bij met deze website.
Nu zou je kunnen denken: “oh dat zijn prima inkomsten”.
Onze gezamenlijke inkomsten bevinden zich daarom maandelijks tussen de €4.000 en €5.000 (o.b.v. 28 en 36 uur). There, i said it. Was niet moeilijk.
Nu zou je kunnen denken: “oh dat zijn prima inkomsten” of: “die zitten er warmpjes bij”. Maar nog steeds heeft men hierbij geen beeld van ons budgetbeheer. Misschien hebben we een torenhoge hypotheek of een studie- of belastingschuld. Daarnaast hebben we extra vaste lasten door de kinderopvang, waar we gelukkig weer toeslag voor ontvangen. Wat iemand verdient zegt dus blijkbaar niet zoveel over de zogenaamde bestedingsvrijheid.
Maar.. Nog steeds weten jullie niet wat mijn exacte salaris is en wat wij bijvoorbeeld vorige maand hebben ontvangen aan inkomsten. En dit zullen jullie – hoogstwaarschijnlijk – ook niet te weten komen. Mijn exacte salaris ga ik namelijk niet aan de grote klok hangen.
Waarschijnlijk niet. Dit komt omdat de trend van salaris transparantie zich grotendeels afspeelt bij start-ups die vanaf het begin heel open zijn over de salarisschalen, hun verdienmodel en de mogelijkheden om te groeien. Maar bij bestaande bedrijven zijn de individuele verschillen groter. “Dat leidt onherroepelijk tot spanningen”. Lees ik in de Volkskrant. En dat klopt ook wel.
Zo kan jouw collega bijvoorbeeld vinden dat hij/zij veel harder werkt dan jij, maar wel minder verdienen. Dit kan leiden tot frustraties, verminderde prestaties en een ongezellige sfeer onder collega’s. Het kan zijn dat jij bepaalde afspraken hebt gemaakt met je werkgever tijdens jouw sollicitatiegesprek, waardoor je meer verdient dan een naaste collega. Nee. Ik ga mijn salaris niet met mijn collega’s delen uit respect voor ieders functie en ook uit respect voor de afspraken die ik heb met mijn werkgever.
Praten over geld met vrienden lijkt dagelijkse kost te zijn. Ook op verjaardagen komt het altijd wel ter sprake. Ons exacte salaris delen we echter niet zo snel. Zijn we bang voor reacties ? Bang voor het feit dat anderen misschien wel meer verdienen? Of is het op deze manier heel makkelijk om over elkaar te oordelen? Zo van, ” jij verdient toch genoeg dus dan mag je wel een extra rondje betalen”.
Ik nam de proef op de som en vroeg een aantal vrienden/familie om hun salaris.
Tijdens de maandelijkse familieborrel vraag ik mijn broertje wat hij verdient. Hij lacht nerveus en vraagt waarom ik dat wil weten. “Ik ben je zus! Dat mag ik toch wel weten?” Oké, stamelt hij en vertelt mij zijn jaarsalaris. Ik weet meteen de reden voor zijn terughoudendheid. Hij verdient namelijk meer dan ik. Ik wacht even, maar hij vraagt niet door naar mijn salaris. Vermoedelijk bedenkt hij zelf dat mijn salaris lager is.
Ik zit in de auto met één van mijn beste vriendinnen wanneer het onderwerp salaris ter sprake komt. Ik vraag mijn vriendin of ze tevreden is met haar salaris en probeer het onderwerp subtiel op te bouwen. Niet nodig, want ze vertelt me direct dat ze tevreden is met haar salaris van …. Vrijwel direct volgt de vraag hoeveel ik dan verdien. Natuurlijk deel ik dat met haar. Voor wat hoort wat. We blijken nagenoeg hetzelfde te verdienen. Logisch natuurlijk. Ons opleidingsniveau is even hoog, we werken in dezelfde branche en hebben evenveel jaren werkervaring.
Uit bovenstaande gesprekken kan ik direct al 2 conclusies trekken.
1. Wanneer iemand boven modaal verdient, lijkt hij/zij zich ervoor te schamen. En deelt deze info liever niet met iemand die – ogenschijnlijk – minder verdient.
2. Wanneer je naar het salaris van een vriend(in) vraagt, krijg je vrijwel altijd de wedervraag. Voor wat hoort wat natuurlijk.
Intermediar houdt jaarlijks een salaris onderzoek onder een groot aantal diverse werknemers uit verschillende branches. Interessant om niet alleen bij te houden welke ontwikkelingen er plaatsvinden op het gebied van salarissen, maar ook de man-vrouw verhouding wordt niet vergeten.
De achterstand in het salaris van vrouwen ten opzichte van mannen is 4%.
De man-vrouwverhouding van werknemers in loondienst verandert nadat vrouwen de leeftijd van 30 jaar hebben bereikt. Er zijn vanaf dat moment meer mannen dan vrouwen werkzaam in loondienst. De achterstand in het salaris van vrouwen (jonger dan 36 jaar) ten opzichte van mannen is 4%. Het betekent dat een vrouw in dezelfde functie gemiddeld 4% minder verdient dan een werknemer van het mannelijke geslacht.
En dan nu de ‘job satisfaction’. Intermediar vroeg zijn respondenten of zij hun salaris een rechtvaardige beloning vinden. En deze uitslag vind ik opvallend te noemen.
Een groot deel van werknemers met een WO diploma, is ontevreden over de hoogte van het salaris (59,4%). Van de groep werknemers met een LVO-diploma vindt ‘slechts’ 40% het salaris geen rechtvaardige beloning. De grootste groepen (MBO en HBO geschoold) zijn verdeeld over 40% en 52%. Conclusie: hoe hoger de opleidingsgraad, hoe lager de tevredenheid met het salaris.
Natuurlijk stelde ik (2 maanden geleden) jullie ook de vraag: ‘ Hoe tevreden ben jij met je salaris?’
Afgelopen week stelde ik de volgende vragen:
Wat vind jij? Praat jij over salaris met vrienden/familie en vind jij je salaris rechtvaardig? Let me know!
Bijna 2 jaar geleden (oh my, wat gaat de tijd snel) schreef ik een artikel…
Je hebt mensen die kamperen het einde vinden en mensen die een caravan, tent of…
Ja ja, daar is 'ie weer. Hét overzicht van zorgverzekeringen voor vrouwen met een kinderwens…
Vinted. Enkele jaren geleden installeerde ik de marktplaats-app voor tweedehands kleding al eens, maar ik…
Als rasechte Mexico liefhebber heb ik inmiddels zoveel tips verzameld, dat het me verbaasde dat…
Nu het aanschaffen van tweedehands items wint aan populariteit, lijkt het mij een mooi moment…
View Comments
Zelf werk ik in de zorg en ik vind de zorg nogal ondergewaardeerd.. in een andere sector zou ik meer kunnen verdienen. dat vind ik niet helemaal eerlijk..
Mijn broer werkt bijvoorbeeld in een andere sector, allebei hebben wij een mbo diploma en net zo lang gestudeerd, misschien werk ik nog wel zelfs harder dan hij.. maar toch verdient hij meer dan ik. Daarnaast heeft hij betere arbeidsvoorwaarden qua vrije dagen etc, maar dat is weer een ander verhaal.
Oh ja heel begrijpelijk! De zorg is daar een perfect voorbeeld voor. Als er niet voor mensen gezorgd zou worden, waren er allang stakingen geweest, net als in het onderwijs ben ik van mening. Heel jammer dat de verschillen in branches nog zo hoog zijn want iemand die bijvoorbeeld in de ICT sector werkt, verdient hoogstwaarschijnlijk meer.
Ik werk helaas niet. Ik ben volledig duurzaam afgekeurd na tig jaar studeren. Daardoor heb ik nu recht op een IVA uitkering. Daar ben ik dankbaar voor, maar ergens ook ontevreden. Ik heb namelijk maar 8 jaar werkervaring kunnen opbouwen. Waardoor ik een inkomensdaling heb van meer als 85%. Ik bouw geen pensioen meer op, kan me nergens verzekeren. Dat zijn wel dingen die ik erg lastig vond. Momenteel hebben we het wel financieel goed. Mijn man heeft een eigen bedrijf, waardoor er ruim voldoende geld binnen komt. Hoeveel dat exact is is lastig te zeggen. Ik doe de volledige administratie. Soms verstuur je een factuur voor 3 weken werk voor 17.000 euro. Maar soms een factuur voor 234 euro voor 2 dagen. Er zijn in onze business ook hele grote verschillen in uur tarief, kosten en uitgaven. Wij houden onze kosten heel laag, en werken niet onder het door ons vastgestelde uur tarief meer, mijn man is wat ouder en heeft zijn staat van dienst inmiddels bewezen, dat merken we terug in onze scores op offertes bv. Die ligt in de maand mei tot nu toe op 100%. Ik merk dat in onze sector mensen helemaal niet praten over geld. Het is not done. Ik ben daar opener en vrijer in.
Wat interessant om te horen. En wat een enorme domper om na al die studiejaren niet te kunnen doen wat je eigenlijk zou willen. Wel heel fijn dat je de administratie van het bedrijf van je man nog kan doen zeg.. En dat jullie de kosten laag houden om zo niet in de problemen te komen. Er zijn zat verhalen waar het mis gaat. En het kan ook mis gaan als je beide een goedbetaalde baan hebt. Ik denk als je opener over geld bent, dat je dan minder gevoelig zal zijn om in geldproblemen te raken.
Fijn om te lezen dat er meer mensen er soms open over zijn. Ik snap nooit zo goed waarom er zo geheimzinnig over gedaan moet worden.
Ja wij merken ook dat mensen zeggen jullie zitten er warm bij, maar helaas beseffen veel mensen niet dat mensen met hoge inkomens ook veel hogere lasten hebben. En vooral als je zzper bent en inkomstenbelasting moet afdragen.
Mij hoor je absoluut niet klagen over wat mijn man en ik verdienen. En wij waarderen ons salaris allebei en hadden nooit verwacht dit te verdienen op onze leeftijd. Maar wij beseffen ook goed dat er veel mensen zijn met minder en doen daarom ook geen gekke dingen qua uitgaves. Want ik schaam me dan omdat mensen verwachten dat we soort verantwoording gaan afleggen.
Denk dat die schaamte ook een rol speelt met de taboe. Mensen met weinig schamen zich. Mensen met veel ook.
Helemaal met je eens. Ik denk ook dat het heel Nederlands is om niet te laten zien hoeveel geld je hebt. Terwijl jouw budget niet staat voor de mate waarin je gelukkig bent. Dat kan ook met een 1 x modaal inkomen. Nederland is een fijn land om te wonen doordat er zoveel zekerheden zijn voor als je minder verdient. Maar zodra je meer gaat verdienen draag je helaas een hoop af waardoor de kloof tussen modaal en boven modaal helemaal niet zo groot meer is.
Van mij mag iedereen weten hoeveel ik verdien, ik zou niet weten waarom niet.
Ik vraag me dan ook af waarom jij Anne bijvoorbeeld zegt dat je tussen de 4 en 5 duizend pm verdiend samen, maar 'niet aan de grote klok gaat hangen hoeveel het exact is'? Waarom niet dan? Wat is het verschil?
Ik verdien €2000,- netto trouwens, voor 32 uur, in de hulpverlening.
Van mij mag inderdaad ook iedereen weten hoeveel er bij ons binnenkomt. Maar dat verschilt per maand. De ene maand is het 4150,- en de andere maand 4800,-. Waarom ik dit niet exact deel is omdat ik in een branche werk waar de salarissen onderling flink kunnen verschillen en er afspraken zijn gemaakt met collega's waardoor iemand zich achtergesteld of flink bevoorrecht kan voelen. In mijn vorige baan deelde ik mijn salaris wel met mijn collega's omdat we allemaal rond dezelfde tijd waren binnen gekomen en de band was ook veel hechter. Ik denk dat dat ook wel wat zegt. Mijn exacte salaris deel ik wel mijn vrienden en familie, geen probleem!